Kościół Nowoapostolski w Polsce

Swoiste uzupełnienie znajdziecie Państwo tutaj sprawa dotyczy Malborka. Budynku i posesji (16 arów) przy Alei Wojska Polskiego 506. Miałaby ona  niewątpliwie swój epilog gdyby… ale o tym Państwo przeczytacie klikajac link  lub w najbliższych numerch Gazety Malborskiej.

W skrócie NAK – to chrześcijańska wspólnota religijna wyznająca irwingianizm, działająca na terenie Polski. Kościół został zarejestrowany w 1983 roku, a 15 stycznia 1990 roku wpisany do rejestru Kościołów i związków wyznaniowych prowadzonego przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji w dziale A, pozycja 14. W 2014 roku Kościół liczył 5311 wiernych w 52 parafiach

Administracja Centralna Kościoła Nowoapostolskiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma swoją siedzibę w Gdyni. Zwierzchnikiem wspólnoty na terenie Polski jest biskup Waldemar Starosta. Organami prasowymi Kościoła są miesięczniki „Nasza Rodzina” i „Chleb Żywota”.

Kościół Nowoapostolski w Polsce stanowi autonomiczną jednostkę terytorialną Kościoła Nowoapostolskiego, którego pierwszy zbór powstał w 1866 roku w Hamburgu w wyniku schizmy w łonie Katolickiego Kościoła Apostolskiego. Katolicki Kościół Apostolski został z kolei założony w 1835 roku w Anglii przez uczniów prezbiteriańskiego pastora Edwarda Irvinga.

Na ziemiach polskich pierwsze misje Kościoła Nowoapostolskiego pojawiły się w Królestwie Prus i Królestwie Polskim w latach 60. XIX wieku. Natomiast pierwsze zbory na ziemiach polskich powstały pod koniec XIX wieku m.in. w Bydgoszczy, Gdyni, Warszawie, Wąbrzeźnie a także w okolicach Łodzi, Piotrkowa Trybunalskiego, Dąbrowy Górniczej i Lwowa. Najprężniej ruch rozwijał się na Warmii i Mazurach. Zbór w Królewcu (dzisiejszy Kaliningrad w obwodzie kaliningradzkim) założył Oehlmann, apostoł okręgowy. W niedługim czasie powstały kolejne zbory Kościoła Nowoapostolskiego. W roku 1935 w należących do Niemiec Prusach Wschodnich (dzisiejsza Warmia i Mazury) istniały 192 zbory. Nie był to jednak początek irwingianizmu w Polsce. Wcześniej zbory zakładali apostołowie Katolickiego Kościoła Apostolskiego, John Owen Tudor i Thomas Carlyle.

Jako struktury oddolne zbory Kościoła Nowoapostolskiego przybierały własne nazwy i tworzone były niezależnie od siebie na postawie prawa wyznaniowego pruskiego i rosyjskiego.

Po 1918 roku w odrodzonym państwie polskim struktury Kościoła Nowoapostolskiego zostały zachowane i traktowane przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego jako związki wyznaniowe uznane prawnie. W okresie międzywojennym na terenie II Rzeczypospolitej mieszkało kilkadziesiąt tysięcy wiernych wyznania nowoapostolskiego, głównie pochodzenia niemieckiego.

Po II wojnie światowej Kościół Nowoapostolski kontynuował swoją działalność w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W wyniku zmian granic i przesiedleń ludności utracił znaczną liczbę wiernych. Stracił również uznanie prawne. Władze tolerowały co prawda działalność wspólnoty w oparciu o prawo o stowarzyszeniach, ale traktowały wyznanie nowoapostolskie jako stowarzyszenie zwykłe. Nosiło ono początkowo nazwę Stowarzyszenie Nowoapostolskie, a od 1959 roku istniało ono pod nazwą Nowoapostolskie Stowarzyszenie Wyznaniowe w Polsce. Główne skupisko wiernych wyznania znajdowało się w tym czasie w okolicach: Giżycka, Mrągowa i Ostródy, gdzie mieszkało kilkanaście autochtonicznych rodzin mazurskich praktykujących tą wiarę oraz zachowała się trwała parafialna struktura Kościoła sprzed 1945 roku.

W 1983 roku na podstawie nowelizacji prawa o stowarzyszeniach Kościół uzyskał osobowość prawną i status stowarzyszenia rejestrowego. W 1989 roku wystąpił o rejestrację prawną jako Kościół Nowoapostolski w Polsce w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, którą uzyskał w 1990 roku pod numerem 14.


Od 1990 roku Kościół Nowoapostolski w Polsce prowadzi starania o uregulowanie stosunku państwa polskiego do Kościoła w drodze odrębnej ustawy.


Sami piszą o sobie 
(ze strony internetowej Kościoła Nowoapostolskiego )

Kościół Nowoapostolski - jaki to Kościół?

Kościół Nowoapostolski - jest Kościołem międzynarodowym, występuje na wszystkich kontynentach świata. W większości państw posiada osobowość prawną. Działalność religijna i nabożeństwa odbywają się w języku danego narodu. Liczba wiernych nieustannie wzrasta.

Kościół Nowoapostolski

• przedstawia Kościół Jezusa Chrystusa, analogiczny apostolskiemu Kościołowi z czasów pierwszych apostołów.
• zwiastuje nienaruszalnie naukę Chrystusa i Jego apostołów.
• powstał poprzez wskrzeszenie urzędu apostolskiego przed obiecanym ponownym przyjściem Chrystusa.
• widzi swoją misję w duszpasterstwie oraz w zwiastowaniu Ewangelii.
• powstrzymuje się od wszelkiej działalności politycznej zgodnie ze słowami Jezusa: "Królestwo moje nie jest z tego świata."
• uważa za oczywiste, że wierni wypełniają swoje obywatelskie obowiązki według słów Jezusa: "Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi..." Każdy Nowoapostolski chrześcijanin może być aktywny w życiu publicznym.
• oczekuje od swoich wiernych, aby sumiennie z poczuciem odpowiedzialności wywiązywali się z powierzonych i przyjętych obowiązków w życiu rodzinnym, zawodowym i społecznym.
• nie pobiera żadnych składek i opłat kościelnych oraz nie oczekuje i nie korzysta z finansowego wsparcia ze strony państwa. Wszelkie wydatki, łącznie z tymi na budowę kościołów i ich utrzymanie, jak i związane z pracą misyjną pokrywają dobrowolne ofiary wiernych.
• tworzą razem wszystkie zbory nowoapostolskie występujące na całym świecie, a skupiające ludzi różnych narodowości, ras i warstw społecznych. Naczelnym duszpasterzem jest Główny Apostoł, którego pozycję w gronie apostołów i w całym Kościele chrześcijanie nowoapostolscy widzą jako analogiczną z pozycją zajmowaną przez Apostoła Piotra, który był widzialną głową pierwotnego Kościoła Apostolskiego.

Zbory nowoapostolskie danego kraju lub regionu tworzą razem Kościół Nowoapostolski będący terytorialną jednostką Kościoła międzynarodowego. Apostołowie okręgowi, apostołowie, biskupi oraz inni słudzy jako przewodniczący okręgu obsługują powierzone im okręgi i podokręgi. Pielęgnacja każdego zboru powierzona jest przewodniczącemu zboru, który sprawuje urząd kapłański. W Kościele występują następujące urzędy kapłańskie: biskupi, starsi, pasterze, ewangeliści i kapłani. Do pomocy są im dani diakoni i poddiakoni, przez co jest zapewniona duszpasterska opieka każdego członka zboru. Szczególny nacisk kładzie się na duchową pielęgnację dzieci oraz młodzieży. Tak jak w Kościele pierwotnym, duchowni podlegają ordynowaniu, czyli powołaniu i wyświęceniu do danego urzędu, nie muszą mieć teologicznego wykształcenia, a ich służba w Kościele, za wyjątkiem administracyjnej, jest nieodpłatna.

Kościół Nowoapostolski udziela, tak jak w czasach pierwszych apostołów trzy sakramenty:

• święty chrzest wodny
• święte pieczętowanie
• świętą wieczerzę
• Święty chrzest wodny jest pierwszym krokiem do społeczności z Bogiem i zostaje udzielany, niezależnie od wieku, przez urzędy kapłańskie Kościoła.

Święte pieczętowanie jest aktem udzielenia Ducha Świętego poprzez nałożenie rąk i modlitwę apostoła.

Święta wieczerza jest uroczystością obchodzoną w każdym nabożeństwie. Godne przyjmowanie świętej wieczerzy zapewnia łączność życiową z Bogiem Ojcem i Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Uroczystość wieczerzy świętej poprzedza odpuszczenie grzechów zwiastowane w imię Jezusa z polecenia apostoła.

Wiara chrześcijan nowoapostolskich opiera się na fakcie, że Jezus dał apostołom polecenie i moc do udzielania Ducha Świętego, chrztu wodnego, odpuszczania grzechów i obchodzenia wieczerzy świętej.

W Kościele poza sakramentami udzielane są błogosławieństwa z okazji: konfirmacji, zaręczyn, ślubu i jubileuszy ślubnych. Wymienione błogosławieństwa udzielają upoważnione urzędy kapłańskie, które również odprawiają pogrzeby. Na prośbę rodziców może być również udzielone błogosławieństwo przedurodzeniowe.

W Kościele Nowoapostolskim udzielanie wszelkich sakramentów, błogosławieństw oraz odprawianie uroczystości pogrzebowych jest bezpłatne.

Chrześcijanie nowoapostolscy wierzą:

• we wszechmoc Boga, który stworzył świat i panuje na wieki,
• w nieśmiertelność duszy, a więc w życie pozagrobowe,
• w to, że człowiek ma wolną wolę do opowiedzenia się za Bogiem lub przeciwko Niemu,
• w to, że Bóg proponuje zbawienie wszystkim ludziom,
• w Boski plan zbawienia celem wyratowania ludzi popadłych w grzech,
• w ucieleśnienie się Boga w Jezusie, swoim Synu,
• w śmierć ofiarną Syna Bożego na krzyżu, poprzez którą Jezus umożliwił ludziom pojednanie z Bogiem,
• w zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa,
• w to, że Jezus dał swoim apostołom polecenie, aby wszystkim zwiastować Ewangelię,
• w przyjęcie Ducha Świętego poprzez apostołów jako warunek do wejścia w społeczność z Bogiem Ojcem i Jego Synem,
• w ponowne przyjście Chrystusa w dniu Pierwszego Zmartwychwstania (Ew.Jana 14,3), podczas którego zabierze do siebie wszystkich, którzy żyli zgodnie z nauką Jezusa,
• w ustanowienie przez Jezusa Chrystusa Tysiącletniego Królestwa Pokoju, w którym po wykluczeniu wszelkiego zła zostanie oferowana łaska i zbawienie dla wszystkich ludzi będących na ziemi oraz w krainach wieczności,
• w sąd ostateczny, na którym wszyscy, którzy nie wzięli udziału w dniu Pierwszego Zmartwychwstania będą sądzeni według swoich uczynków,
• w wieczną społeczność zbawionych z Bogiem.

więcej na stronie Kościoła Nowoapostolskiego

http://nak.org.pl/slowem_wstepu/