środa, 21 marca 2018

Spotkanie służb społecznych Polska-Litwa

Współczesne wyzwania pomocy społecznej.

Dzisiaj  21 marca o godzinie 10:00 w Szkole Łacińskiej w Malborku odbędzie się spotkanie z przedstawicielami polskich i litewskich instytucji pomocy społecznej. Tematem spotkania będzie prezentacja funkcjonowania Malborskich instytucji pomocy społecznej oraz rynku pracy, a także wymiana doświadczeń w zakresie działania tych instytucji zarówno w Polsce jak i na Litwie.. Po omówieniu najważniejszych tematów delegacja z Litwy odwiedzi wybrane instytucje działające w obszarze pomocy społecznej na terenie Miasta Malborka.

Ciekawe jak jest na Litwie? W Polsce było tak

Historia i dzień dzisiejszy pracy socjalnej w Polsce

Tradycje polskiej pracy socjalnej sięgają lat dwudziestych ubiegłego wieku. W 1925 roku Helena Radlińska zorganizowała przy Wolnej Wszechnicy Polskiej Studium Pracy Społeczno-Oświatowej, przygotowujące do zawodu pracowników społecznych. 

To pierwsza w kraju, a czwarta w Europie, szkoła kształcąca na poziomie wyższym przyszłe kadry pracy socjalnej. Celem pracy socjalnej było wówczas zapewnienie podstawowych warunków życia tym, którzy zostali ich pozbawieni.

Lata przedwojenne to także pierwsza ustawa o pomocy społecznej i wielka karta zapisana w jej dziejach przez dr. Janusza Korczaka, walczącego przede wszystkim o uznanie i respektowanie praw dziecka. W Polsce powojennej znaczenie pomagania marginalizowano przyporządkowując ówczesną – jak to nazywano – opiekę społeczną – resortowi zdrowia.

Podstawą reformy systemu pomocy społecznej na początku lat 90. ubiegłego stulecia stały się ustalenia zawarte przez uczestników Okrągłego Stołu i działalność innego wielkiego społecznika – ministra pracy i polityki społecznej Jacka Kuronia, który odpowiadał za osłonę socjalną rozpoczynającej się właśnie transformacji ustrojowej. 

W listopadzie 1990 roku jednogłośnie została uchwalona pierwsza powojenna ustawa o pomocy społecznej, na mocy której zaczęto tworzyć ośrodki pomocy społecznej na poziomie gmin. A z inicjatywy ministra Kuronia, przyjaciela ubogich i wykluczonych, narodził się po raz kolejny zawód – pracownik socjalny. Pomaganie świadczone przez wyspecjalizowane instytucje nabrało cech profesjonalizmu w odróżnieniu od charytatywności działań organizacji pozarządowych. Ten profesjonalizm w ciągu minionych dwudziestu lat stał się jedną z głównych cech polskiej pracy socjalnej.

W Rzeczpospolitej teoretycznie dzisiaj

.
Praca socjalna to:
  • interdyscyplinarna działalność zawodowa mająca na celu pomoc osobom i rodzinom we wzmacnianiu lub  odzyskiwaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie poprzez pełnienie odpowiednich ról społecznych oraz tworzenie warunków sprzyjających temu celów, 
  • bezpośredni kontakt z ludźmi potrzebującymi, wymagającymi wsparcia w danym momencie,
  • działania instytucjonalne i administracyjne,
  • świadczenie niepieniężne udzielane przez instytucje pomocy społecznej.
Praca socjalna to, mówiąc prościej, wyszukiwanie przez służby pomocy społecznej zasobów istniejących w człowieku zagrożonym w jakimś momencie swojego życia wykluczeniem społecznym. To wsparcie udzielane tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji, której samodzielnie nie będą w stanie przezwyciężyć.

Praca socjalna prowadzona jest:
  • z jednostką/rodziną w celu rozwinięcia lub wzmocnienia jej aktywności i samodzielności życiowej,
  • z grupą – wzmocnienie przez aktywność społeczną – w celu włączenia do społeczeństwa obywatelskiego,
  • ze społecznością/środowiskiem lokalnym w celu zapewnienia współpracy i koordynacji działań instytucji i organizacji istotnych dla zaspokajania potrzeb członków tej społeczności.
(Praca socjalna świadczona jest osobom i rodzinom bez względu na posiadany dochód).

Kim jest pracownik socjalny?

Pracownik socjalny jest przewodnikiem osoby/rodziny w pokonywaniu życiowych zakrętów i „wychodzeniu na prostą”, animatorem zmiany. 
Jego zadaniem jest wsparcie w trudnej sytuacji. 
Na początku pracy z osobą/rodziną wymagającą wsparcia, szuka przyczyn określonych problemów i stara się znaleźć rozwiązania systemowe. Pomaga zdefiniować przyczyny problemów, wzmacnia osobę, grupę lub środowisko i stara się wprowadzić trwałe zmiany ich funkcjonowaniu. 

Kiedy osiągnie cel i osoba/rodzina, którą wspierał, zaczyna być samodzielna w środowisku, usuwa się z jej życia.

Pracownik socjalny ma obowiązek kierować się zasadą dobra osób i rodzin, którym służy, poszanowania ich godności i prawa do samostanowienia, przeciwdziałać praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym, udzielać zgłaszającym się pełnej informacji o przysługujących świadczeniach i dostępnych formach pomocy, zachować w tajemnicy informacje uzyskane w trakcie czynności zawodowych.

Jaki jest cel działań pracownika socjalnego?

Celem działań pracownika socjalnego jest dziś pełne uczestnictwo osoby/rodziny w życiu lokalnej społeczności. Aby było to możliwe, należy mu zapewnić nie tylko dostęp do zatrudnienia, m.in. przez podwyższanie kwalifikacji i dostęp do szerokiej gamy usług społecznych, ale także spowodować zmianę postaw. Podstawowym warunkiem powodzenia działań pracownika socjalnego jest tu pełna aktywność osoby/rodziny w całym procesie pomagania.

op.ABAH 

na podstawie fragmentów skryptów (rok wyd.2013, 2014) Mazowieckiego Centrum Polityki Społecznej), Strony Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej https://www.mpips.gov.pl. Broszury "Edukacja w dzialaniu" art. Rys historyczny Opieki Społecznej w Polsce. W-wa 2012r. str 13 - 36. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz