środa, 29 maja 2019

Asertywność – jak się jej nauczyć?

Mądrze korzystać z mądrych rzeczy

.
Właściwie na początku wypadałoby odpowiedzieć sobie na pytanie; czemu niby miałaby nam służyć ta postawa, bardziej przypisywana rodowitym Brytyjczykom, a konkretnie Anglikom.

Wydaje się, że jest to jedna z bezpieczniejszych i skutecznych metod zadbania "o swoje", niż emocjonalne rycie buzi na cały regulator, czy rękoczyny. Lub wszystko razem do kupy - kosztujące duuużo energii, emocji, i w konsekwencji konsekwencji często naruszania obowiązującego prawa.

"Asertywność jest czymś więcej niż umiejętnością skutecznego odmawiania. To przede wszystkim zdolność do wyrażania swoich poglądów, uczuć czy opinii przy zachowaniu szacunku do siebie, a także do wolności i praw innych osób. Innymi słowy, polega ona na takiej komunikacji, dzięki której nie przekracza się granicy swoich potrzeb, a jednocześnie nie rani drugiego człowieka. Jej przeciwieństwem są agresja oraz uległość. Asertywności można się nauczyć, (to trzeba trochę przećwiczyć przyp.red.) a przydatne są w tym treningi i ćwiczenia".

W zachowaniach asertywnych jest taka "furtka", że gdy nasze zachowania mimo ich ewidentnych cech asertywności przestają nam być pomocne i są nieskuteczne - zawsze z niej możemy zrezygnować ...

Poniżej staramy się pokazać więcej na temat asertywności. Cytujemy tu klasyków i korzystamy z gotowca, oto co on nam star się przekazać na temat asertywności jako postawy;

Uległość, agresja i ... asertywność - czym się różnią?

W relacjach interpersonalnych wymienia się m.in. postawę uległą, agresywną i asertywną.

Postawa uległa (bierna) charakteryzuje się podporządkowaniem innym osobom lub grupom osób, kosztem swoich własnych praw. Świadczy ona o niskim poczuciu własnej wartości, brakiem wiary w siebie i obawą przed reakcją innych ludzi. Osoby uległe nie potrafią obronić własnych poglądów, a także tracą swoją niezależność. Ta postawa może doprowadzić do poczucia krzywdy, niedowartościowania, przewlekłego stresu, a nawet depresji.

Postawa agresywna to osiągnięcie celu na wszystkie możliwe sposoby, nawet jeśli w grę wchodzi krzywdzenie innych ludzi oraz łamanie ich praw. Osoby agresywne traktują każdego jako potencjalnego przeciwnika, chcą okazać swoją dominację, mogą atakować innych słownie i fizycznie. 
Zachowanie agresywne jest próbą zwrócenia na siebie uwagi. Świadczy o braku wiary w siebie oraz nagromadzeniu złych emocji i stresu. Może ono doprowadzić do licznych konfliktów z otoczeniem oraz w ostatecznym rozrachunku – samotnością, frustracją.

Postawa asertywna znajduje się między agresją a biernością i jest swego rodzaju złotym środkiem. 

Osoby asertywne respektują prawa innych, a przy tym postępują w zgodzie z samymi sobą i nie łamią własnych praw lub zasad. 

Potrafią wyrażać swoje opinie szczerze, otwarcie i bez poczucia winy. Wynika to m.in. z szacunku do siebie i innych ludzi, uczuciowości, wysokiego poczucia własnej wartości. 

Osoby te są zadowolone z własnego postępowania, potrafią kierować własnym życiem, biorą odpowiedzialność za swoje czyny.

Jak stać się bardziej asertywnym?
(ćwiczenia i porady)

Podczas treningu asertywności najbardziej sprawdzą się wizualizacje. To, co zostanie przećwiczone w głowie, łatwiej będzie wprowadzić w życie. Asertywność sprawdzi się w wielu sytuacjach, a najpopularniejsze z nich to odmowa, wyrażanie opinii, przyjmowanie krytyki, wyrażanie prośby, przyjmowanie pochwały. 

Asertywna odmowa jest stanowcza, krótka, bez tłumaczenia się i usprawiedliwiania, np. "Przepraszam, ale nie mam czasu…", "Niestety nie mogę ci pomóc", "Nie popilnuję twoich dzieci, bo jestem dziś umówiony", "Nie pożyczę ci pieniędzy, bo nie mam w zwyczaju tego robić". W tym celu można używać zwrotów, które wskazują na własne potrzeby i preferencje, np. "wolę", "zdecydowałem", "chcę".

Asertywna prośba to taka, przy której oczekiwania wyrażone są jasno, np. "Czy mógłbyś to dla mnie zrobić?", "Czy mógłbyś mi to pożyczyć?". Należy sformułować cel, nie wywierać zbędnej presji, nie manipulować oraz liczyć się z tym, że druga strona ma prawo odmówić.
Asertywne wyrażanie swojej opinii to takie, które pozbawione jest strachu przed reakcją innej osoby, czy zranieniem jej, np. "Rozumiem cię, ale widzę to inaczej", "Moje zdanie jest inne…", "Jestem przekonany, że…", "Podoba mi się/nie podoba mi się".

Asertywne przyjmowanie krytyki, czyli spokojne i pozbawione negatywnych emocji (złości, smutku, wycofania). Należy odróżnić krytykę życzliwą, której celem jest poprawa jakiegoś stanu rzeczy, od nieżyczliwej, czyli takiej, która ma kogoś zranić, umniejszyć. Z krytyką można się zgadzać lub nie, np. "Myślę o sobie inaczej", "Wcześniej nie zwróciłem na to uwagi, przemyślę twoją opinię", "Pozwól, że zrobię to po swojemu".

Krytyka niekiedy może być agresywna, co często zdarza się w pracy, szczególnie w relacjach szef-pracownik. Wówczas dobrze jest wyrazić swoje uczucia, np. "Jestem urażony, że odnosisz się do mnie w taki sposób" i poinformować agresora o jego zachowaniu, np. "Krzyczysz na mnie", "Mówisz podniesionym tonem". 

Asertywne przyjmowanie pochwały, czyli pozbawione tłumaczenia się, samokrytyki i umniejszania swojej zasłudze czy wiedzy. Pochwały nie należy minimalizować, wypierać, ignorować. Zamiast powiedzieć "Miałem szczęście", "Jakoś mi się udało", lepiej użyć sformułowania "Miło mi, że to zauważyłeś", "Cieszę się, że ci się podoba", "Dziękuję, że doceniasz moją pracę"

zebrał ABAH na podstawie;
http://www.medonet.pl/psyche
Data publikacji materiału 15.10.2018 

To tylko rąbek informacji, zachęcamy do poszukiwań

.
W Polsce jest wiele publikacji książkowych osób zawodowo zajmujących się asertywnymi zachowaniami. 

Uważajcie też na domorosłych asertywistów i wszelkiej maści nieuczciwców, którzy za dla nich szybkie pieniądze, bez uprawnień np. Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP) czy innych renomowanych i uprawnionych w tej materii instytucji, stowarzyszeń drenują nasze kieszenie z pieniążków dla własnego zysku. 

Często umiejąc niewiele więcej, niż Wy będziecie wiedzieli np. po lekturze Leny Zamszyn i innych cenionych asertywistów pragmatyków. Kto kim jest, łatwo w dzisiejszych czasach sprawdzić, choćby przez internet, ale najlepiej u źródeł, choćby przez PTP. Pytajcie po prostu "o papiery", kompetencje i uprawnienia szkolących. Jeśli nakłamią, to na własną odpowiedzialność karną. Kłamstwo ma krótkie nóżki. 

Wielokroć stykamy się w naszym życiu, spotykamy z "dyplomowanymi" przez różne WYŻSZE szkoły np. chrześcijańskie teologiczne (oczywiście szacunek tu dla takich, co w swym programie mają bogato i naukowo o psychologii i innych naukach). Niestety ustawa o szkolnictwie wyższym nie chroni przed brakiem renomy i intencjami. Przyglądajmy się tedy  tym absolwentom takich "uczelni", które potępiają w czambuł naukę a bardziej wynoszą osobiste przekonania. Np. "kochają" kreacjonizm, tępiąc ewolucję. Itp. Niestety takich "specjalistów" też znajdować będziecie pewnie na swojej drodze. Miejcież uwagę i baczenie, nawet niechby najsłodziej mówili, byli mili, ciepli - to za taką postawą pragmatyzm i skuteczność pomocy ... nie stoi. Raczej ich własne przekonania i ... często własne niedobory. Ale zawsze możecie wtedy asertywnie odmówić. Jeśli natomiast są to li tylko przebiegli nieuczciwcy, nieliczący się z beneficjentami ... cóż zawsze jest ostateczność poszukania pomocy u funkcjonariuszy służb. Wiemy, czasem i skrępowanie nie pozwala, i nie chce się, i głupio, etc. Niemniej warto pamiętać, że i tacy się rodzą. 

Tu w Malborku warto zwrócić m.in uwagę na umiejętne, uważne wykorzystanie i korzystanie z wysokiej klasy specjalistów przy szkoleniach oraz wykładach na temat pomagania m.in w Kościele Zielonoświątkowym dzięki przewodniczącej organizacji  Teen Challenge (misji w Malborku) Małgorzaty Robaczek, czy Andrzeja Krawców. Także Kościół Baptystów korzysta z profesjonalistów. To kwestia ludzi. Czego wszystkim życzymy, by tacy się Wam trafiali. Pamiętajmy a wypadku kościołów, to jakby najbardziej na miejscu stwierdzenie - "że dobrymi chęciami to ... i piekło wybrukowane". Nie chęci a praktyczna wiedza na tym etapie pomocy innym - jest najbardziej skuteczna i pożyteczna.
ABAH

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz