Wahadło Foucaulta – wahadło mające możliwość wahań w dowolnej płaszczyźnie pionowej. Powolna zmiana płaszczyzny ruchu wahadła względem Ziemi dowodzi jej obrotu wokół własnej osi. Nazwa wahadła upamiętnia jego wynalazcę, Jeana Bernarda Léona Foucaulta, który zademonstrował je w lutym 1851 roku w Paryskim Obserwatorium Astronomicznym. Kilka tygodni później eksperyment powtórzono w Panteonie w Paryżu.
Ale ja nie o tym chciałbym ... tylko o książce Umberto Eco
Żyjemy w świecie permanentnego bombardowania informacjami - zarówno mądrymi i ważkimi, jak i ... fake newsami. Głupimi lubo wręcz bandycko mającymi coś zamanipulować, najczęściej nasze sposoby myślenia.
Nie nie - nie twierdzę że dawniej nie było łajdaków, łajdactwa oraz hipokryzji. Ot tyle co sądzę, że w mniejszym natężeniu. No i nie uchodziło być posądzonym o posługiwanie się kłamstwami na taką skalę jak dzisiaj, lubo byciem na usługach tej ciemnej strony.
Ot życie nigdy nie kołysało ludzkości w kolebusi prawdy, wzajemnego dobra, miłości bliźniego, etc., etc.
Kto ważył zdobytą wiedzę historyczną ten pewnie się domyśla do czego zmierzam. Owoż jedno tylko powiedzieć - było tego znacznie mniej (sądzę, wszak badań porównawczych chyba nie zrobiono ) a i bardziej ukryte, zawoalowane.
Niemniej było - czy to się jakiemu "badaczowi z Bożej łaski" podoba czy nie - było i szlus (z książek, opracowań poważnych mówiących o kulturze, środowiskach, etc. - wyczytać można co nieco).
Żyjemy na ogół przywaleni naszymi przekonaniami, kodami i wciśniętymi nam za młodu lubo później kłamstwami z różnych źródeł. Dopóty sami tego nie zweryfikujemy, brniemy w stereotypach, uprzedzeniach, itp - najczęściej i upraszczając jak leci w głębokiej niewiedzy.
Ufając, iż nasze autorytety, mentorzy przewodnicy, nauczyciele ... to wiedzą! Mają taką wiedzę i poznanie rzeczy istotnych. Ba, zdobyli to wszystko ciężką pracą, studiowaniem i tak dalej. Tak bym chciał sądzić.
Niekiedy tak może i jest czasami, ale najczęściej powtarzamy "przeżutą papkę myślową" wiedzy, czasem "doprawioną" ksenofobiami, uprzedzeniami lubo ciężką patologią z pogranicza głupoty. Ale tak było, jest i niestety chyba długo może się jeszcze ciągnąć. To wypadkowa tego co dostajemy w "spuściźnie intelektualnej".
Natomiast nauka współcześnie odkrywa coraz częściej obszary, w których zapewne nigdy nie przyjdzie nam się dowiedzieć co i jak oraz dlaczego. Bo albo nie mamy i nie będziemy mieć takich narzędzi albowiem nie jesteśmy nawet ich sobie sami wymyślić na przykład, albo nie potrafimy ogarnąć, pojąć no bo nie posiadamy na ten przykład takich receptorów - bądź nie wiemy, że coś istnieje, etc. Wiem, że to słabo wybrzmiewa i pewnie nieco naiwnie, baaa głupio. Ale...
Ale, by nie ciągnąć, bo nie czuje się kompetentnym w tym obszarze ... kieruję więc do wykładów zwłaszcza fizyków współczesnych, kosmologów, astrofizyków. Oni pierwsi z tym zjawiskiem się zetknęli. Chociażby pracując nad zagadnieniami fizyki kwantowej.
Coraz bardziej to odkrycie naszej niedoskonałości i braku możliwości poznania wkrada się też w biologię i pączkuje niepewnie (ale stanowczo) w innych dziedzinach nauk. No dobrze - żebym nie był gołosłowny ... czy jesteśmy w stanie zbadać jak to jest gdy "boli łuska", lub gdy oko widzi nie tylko zakresy fal elektromagnetycznych ... itp.
No chociażby to chociaż w pełni sobie zdaje sprawę, że to przykłady może niezbyt, ale pokazujące o jakim kierunku tu mowa.
Chcecie szukajcie - pełno jest wiarygodnych i sprawdzalnych doświadczeń, wykładów różnych wiarygodnych uczelni. Choć i też wiele kłamstwa, wyssanych z palca wiadomości i "nibywiedzy".
Ale i nie o tym ten długaśny wstęp.
Chciałbym bowiem zainteresować Was książką już dawno obrosłą czasem i mchem ilości wydań.
Tak, tak chodzi tu o Umberto Eco.
To był intrygujący pisarz i bardzo płodny twórczo. Nie pozwalał przechodzić obojętnie nad tym co napisał.
Dziś Państwu chciałbym polecić jego "Wahadło Foucaulta" właśnie w kontekście tego co wyżej napisałem i skonfrontować to z aktualną wiedzą w w kilku obszarach. Baa odnieść do tego w jakim kierunku potrafimy "popłynąć intelektualnie", nakarmieni strachem, nakręceni lubo w przekonaniu o słuszności.
"Wahadło Foucaulta"
Bohaterowie powieści wymyślają własny Plan.
Tymczasem na ich drodze stają zagadkowe postacie, a nagromadzenie niesamowitych wypadków sprawia, że zacierają się granice rzeczywistości.
Odkrywanie rzekomej prawdy przeradza się w obsesję. Rezultaty dociekań prowadza do sytuacji znacznie bardziej dramatycznych niż ktokolwiek mógł to przewidzieć. Dochodzi nawet do zbrodni.
W tej fascynującej, wielowątkowej powieści Eco zastanawia się nad spiskową teorią dziejów i jak zwykle po mistrzowsku balansuje między erudycją i schematami kultury popularnej, zaspokajając gusty szerokiego kręgu odbiorców literatury".
- te dwa ostanie akapity pochodzą z portalu lubimyczytać.pl
Życząc twórczych przemyśleń - zachęcam do lektury.
Krzysztof Hajbowicz
Jeżeli wahadło zostanie wprawione w ruch, to obserwator na Ziemi zauważy, że płaszczyzna wahań wolno zmieniła się. Gdyby wahadło umieścić na biegunie geograficznym Ziemi i puścić je tak by w układzie odniesienia względem gwiazd poruszało się w płaszczyźnie zawierającej oś obrotu Ziemi, to zawieszenie wahadła (umieszczone na osi obrotu Ziemi) nie zmieni płaszczyzny drgań wahadła, dlatego w ciągu doby (gwiazdowej) płaszczyzna jego wahań obróci się względem obserwatora na Ziemi o 360°.
Na mniejszych szerokościach geograficznych obrót będzie odpowiednio wolniejszy. Szybkość obrotu płaszczyzny wahań zależy od szerokości geograficznej φ i wynosi: 15°·sin(φ) na godzinę.
Historia
Założenia
Wahadło Foucaulta rozpatruje się jako wahadło matematyczne zaburzane przez siłę wywołaną obrotem punktu zawieszenia wahadła. Dla uproszczenia zakłada się, że amplituda drgań jest na tyle mała, aby dla siły zaburzającej uznać, że oscylująca masa wahadła przesuwa się poziomo. Przyjmuje się układ współrzędnych, w którym punkt O jest punktem równowagi wahadła, płaszczyzna Oxy jest pozioma, oś Ox skierowana na wschód a Oy w na północ. Trzecia oś Oh jest pionowa i skierowana do góry. (Wikipedia.pl)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz