Środowiskowy Dom Samopomocy - refleksja
BANWI
Ot cała gama ludzi włożonych do naszego myślowego pudełka. Często kompletnie bez wiedzy i podstaw nieuprawnienie, myląc wszelkie możliwe o tym pojęcia. Cóż w pośpiechu codzienności nie zastanawiamy się zbytnio, byle nas nie dotykało i hajda, dalej do przodu.
Przeniesienia własne
Wynika czasem to z naszych … niedoborów, wrodzonych strachów, lęków przed trudnościami i ogromnego obszaru mitów wciśniętego nam do głów a to przez rodziców, a to przez bliskich, a to przez nasze otoczenie, środowisko, nauczycieli (których też nie douczono i niosących swoje uprzedzenia, etc.). Czasem wypiera nam, że sami niesiemy niedobory, które ukrywamy i kiedy się tak przyglądnąć - to niczym w wielu naszych lękach, obawach, nieumiejętnościach niczym się nie różnimy od osób korzystających z pomocy Ośrodka np. takiego jak Środowiskowy Dom Samopomocy. 
No tak ale “Ci tam” to dopiero … ho ho! No ale my tu to dopiero … jeszcze bardziej ho ho! Bowiem myśląc tak, sami sobie wystawiamy intelektualną metryczkę. Jak to u innych
W wielu krajach zachodnich uważających swoje ustroje za wysoko rozwinięte – co z pewnością zauważyliście praktyka społeczna idzie w kierunku uczenia się bycia z osobami mającymi niedobory wszelakie w otaczającym wspólnie wszystkich środowisku. Nie zaś izolowanie tych z niedoborami w jakichś ośrodkach, czy nie daj Boże w gettach. Jak ongiś chorych na trąd, lubo coś innego.
Na pocieszenie coraz więcej innych nacji też zapomina. Gdy idzie walka o przetrwanie gdzieś na niektórych poziomach, nie potrafi się sprawdzać nasze człowieczeństwo.
Zagrożeni wykluczeniem
Bowiem chronią, uczą i wspierają wszystkich zainteresowanych - jakby takim są wstępem do tego, co pozwoli nam kiedyś umieć się troszczyć mądrze, rozumieć dotkniętych wielością niedoborów, rozumieć ich rodziny, etc.
Warto przypatrywać się z uwagą na wdrażane programy około tego wszystkiego co daje pensjonariuszom i ich rodzicom ośrodek.
Jest wiele jeszcze do ponaprawiania w tej sferze, większość na poziomie ustawodawcy (na przykład koszty ponoszone przez rodziny)* ale i w mentalnościach ludzkich.
Normalność
Bo czymże się różnimy wszyscy? Czy istnieje jakaś definicja “normalności”. Jeśli ktoś tak twierdzi, to niewiele wie o psychice, o naszym własnym funkcjonowaniu i radzeniu sobie z naszymi własnymi niedoborami. Jeśli tego mało - stańmy przed dużym lustrem – i zapytajmy się siebie - co tak naprawdę ukrywamy przed światem. Jakie lęki, jakie uprzedzenia, jakie zachowania, jakie myślenia, jakie … inne tam rzeczy, które w głębi siebie ukrywamy, boimy się, nie potrafiąc sobie z nimi poradzić. 
BANWI
Dziękujemy Pensjonariuszom, Ekipie Pracowników ŚDS Malbork, za możliwość wizualnego przedstawienia kilku dni funkcjonowania, zajęć ośrodka i bohaterów - poświęconego im tego artykułu, refleksji. Oby nam wszystkim pozwoliło coś ważnego uzmysłowić, zrozumieć.
* Akurat u nas odpłatność jest niewielka - informuje kierownik instytucji Katarzyna Pawlak-Reinholc - i wynosi on 5 % od dochodu władnego (renty, emerytury), ale tylko w przypadku, gdy ten dochód lub dochód na osobę w rodzinie przekracza odpowiednio 2103 zł lub 1584 zł.
My zaś dodajemy; (Przyp. Red.) Niemniej w wypadku osób z wyższym dochodem staje się karą że zarabiają wysoko, wyżej niż inni. Wszak od tego Państwo zbiera też podatki. A karanie za to, że dochód własny jest wysoki - ni jak się ma, że wszyscy wobec wszelkich chorób i niepełnosprawności jesteśmy równi. Ale to nie na poziom Malborka wyjście z sytuacji na poziomie ustawodawcy. A trzeba to rozwiązać i pozbyć się mentalności, że jak "bogaty" to mu zabrać więcej. Życzę wszystkim a zwłaszcza ustawodawcy - by Polska Była bogata, im więcej bogatych tym w kraju wszystkim byłoby się lepiej funkcjonowało.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz