Przemoc - to wykorzystanie swojej przewagi nad drugim człowiekiem (fizycznej, emocjonalnej, społecznej, duchowej). Mamy z nią do czynienia wówczas, gdy osoba słabsza (ofiara) poddana jest przez dłuższy czas negatywnym działaniom osoby lub grupy osób silniejszych (sprawcy przemocy).
Odróżnienie agresji od przemocy bywa trudne. Najczęściej przyjmuje się następujące kryteria, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z przemocą:
- Istnienie nierównowagi sił pomiędzy sprawcą a ofiarą
- Długofalowy charakter zjawiska (w odróżnieniu od incydentalnego)
- Cykliczność zachowań (okresy nasilenia się zachowań agresywnych na przemian z okresami względnego spokoju)
- Występowanie „sztywnych” ról – sprawcy, ofiary i świadka (w odróżnieniu od agresji osoby te nie „zamieniają się rolami).
Przemocy towarzyszy zazwyczaj niska świadomość istoty problemu, cechująca wszystkich jej uczestników.
To oznaczać może na przykład, że sprawca nie jest świadomy tego, że przezywając lub stosując „falę” robi komuś krzywdę, ofiara może nie być świadoma, że wykluczenie jej z grupy to przemoc i może obwiniać o to siebie sama, a świadkowie, obserwując wydarzenia, mogą nie wiedzieć, że mają do czynienia z przemocą lub mogą mieć trudności z jednoznaczną ocena tego zjawiska.
Przemoc może stać się formą uzależnienia, jeżeli zachowanie takie jest stosowane jako sposób rozładowania napięcia emocjonalnego, ponieważ jej sprawcy doznają wtedy wyraźnej ulgi i dlatego powtarzają podobne zachowania. Między innymi z tego względu przemoc sama się nie kończy – potrzebna jest interwencja z zewnątrz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz