"Dzień białej laski"

Polski Związek Niewidomych

Krzysztof Hajbowicz

W Polsce działają od 1951 roku, pod niezmienioną nazwą stowarzyszenia, po dziś dzień. Reprezentują grupę około 55 tysięcy członków  w całym kraju. W Malborku, sto czterdzieści dwoje należy do  koła powiatowego oraz siedmioro podopiecznych (dzieci). Tutejsze koło zrzesza 103 kobiety, 39 mężczyzn. Z czego 95 osób posiada znaczny stopień niepełnosprawności  pozostałe 47 umiarkowany. Wczoraj obchodzili święto osób niewidomych i słabowidzących. Jest ono nazywane „Dniem białej laski”

Biała laska – laska używana przez osoby niewidome, zarówno jako pomoc, jak i sygnał dla osób sprawnych.Tradycyjna biała laska chroni osobę niewidomą przed zderzeniem z przeszkodą pionową lub poziomą, umożliwia rozpoznanie terenu, a także sygnalizuje innym osobom niepełnosprawność wzroku.Pomysłodawcą białej laski był angielski fotograf James Biggs mieszkający w Bristolu, który stracił wzrok w wypadku w roku 1921. Białe laski upowszechniły się początkowo w Anglii w latach 30 XX w.15 października przypada Święto Białej Laski - Międzynarodowy Dzień Niewidomych - obchodzone cyklicznie od roku 1964, początkowo w Stanach Zjednoczonych, a od 1970 na całym świecie

Malborscy członkowie z Koła Powiatowego, są bardzo aktywni w dwóch ważnych dla siebie i społeczności lokalnej obszarach. 

Pierwszy obejmuje sferę działalności rehabilitacyjno- szkoleniową obejmującą każdego nowego i już starszych stażem członków. Od nauki, dzielenia się wiedza i doświadczeniem w orientacji  funkcjonowaniu przestrzennym potrzebnym do najzwyklejszego chociażby poruszania się. Co dla osób widzących nie jest pewnie tak do końca do pojęcia. A także tworzą grypy wsparcia oraz w różnego rodzaju  programach aktywizujących własne środowisko osób słabowidzących (np. projekt „pracujemy”), szkoleniach, wyjazdach, etc.

Drugim obszarem będącym w kręgu ich zainteresowania to szeroko pojmowana działalność integracyjno – kulturalna. Tutaj rozpościera się cały wachlarz tego co, ci aktywni ludzie wspólnie i wzajemnie dla siebie organizują. Od imprez dla dzieci, przez wyjazdów integracyjnych uaktywniających sposób życia i nadających mu asumpt bycia potrzebnym innym, przez uczestnictwo w życiu kulturalnym koncerty, spotkania, wycieczki, po spektakle teatralne, etc.
Współdziałają z jednostkami i instytucjami samorządowymi. Te symbolicznie na miarę swoich możliwości i realizowanych zadań społecznych określonych przepisami w tym zakresie  ich wspierają, Za co otrzymują niesłychaną wdzięczność koła i jego liderów. 

Współdziałają także z instytucjami i organizacjami  pozarządowymi, przedstawicielami miejscowego biznesu  w równym jak nie w znacznym stopniu budującym przez wspólne działania oblicze zrozumienia jak ważny jest czynnik wsparcia w lokalnym społeczeństwie grup i ludzi w potrzebie. Jak bardzo buduje to kondycję całej społeczności i poczucie jedności, wspólnoty.

K.H.