Zapobiec stracie

Rozbite piękno neurobiologii

Jerzy Adam Gracjan Vetulani
(ur. 21 stycznia 1936 w Krakowie,
zm. 6 kwietnia 2017 tamże)
polski psychofarmakolog, neurobiolog, biochemik,
profesor nauk przyrodniczych,
członek Polskiej Akademii Nauk
i Polskiej Akademii Umiejętności.
Źróło - Wikipedia pl

Wielką niepowetowaną stratą była tragiczna śmierć (w kwietniu tego roku) profesora Jerzego Vetulaniego. Neurobiologa światowej sławy, stawianego  w pierwszym rzędzie naukowców zmieniających współczesny świat. Uwalniających go od niebezpiecznych mitów i przekonań - jakimi się karmimy w związku z naszą niewiedzą. Każda śmierć jest stratą dla żyjących. Ta była i jest w dwójnasób. 

Profesor był wszak wyjątkowym człowiekiem. Był nieprzejednanym propagatorem nauki, pogromcą fałszywych zapatrywań i odwiecznych półprawd służącym przez wieki wszelkim manipulacjom. Był ulubionym przez swoich studentów, niesłychanie aktywnym propagatorem wiedzy o człowieczym mózgu, psychice, świadomości. Rześkim i niesłychanie komunikatywnym, człowiekiem otwartym na świat i ludzi.  

Odszedł. Co poniektórzy  gotowi przypisać to spiskowi. Bowiem profesor nie mógł z natury swej ogromnej wiedzy i poglądów być ulubieńcem Kościoła jako instytucji, oraz aktualnie rządzących. Był też nieprzejednanym propagatorem ulżenia ludzkiemu cierpieniu poprzez mądre stosowanie i wykorzystanie medycznych właściwości  marihuany. 

Był światowym autorytetem w dziedzinie neurobiologii. Uległ wypadkowi, potrącony go przez samochód, kiedy profesor, jak zwykle, pokonywał drogę spacerem, miedzy uczelnią a miejscem zamieszkania. Po kilku dniach pobytu w szpitalu zmarł. Nie tylko Kraków okrył się żałobą. 

Co jest pocieszające, pozostała ogromna spuścizna materiałów, wiedzy w postaci prac profesora, książek, projektów, wyników badań, opracowań zarejestrowanych wykładów, etc.   

To niewątpliwie ma przełożenie i wpływa na obecne spojrzenie na neurobiologię. Profesor zostawił też rzesze swoich naukowych wielbicieli, ludzi, którzy będą i kontynuują zapoczątkowaną przez niego pracę, posługują się (rozumiejąc ideę) jego sposobem myślenia. 

Chociaż nie będzie już tak, jak dawniej podczas wykładów, spontanicznych spotkań i debat naznaczonych jednocześnie wielkim poczuciem taktu i humoru profesora, to z pewnością będą idee i myśli profesora miały wpływ na współczesność i przyszły rozwój nauki, nie tylko neurobiologii w świecie. Dobrze by było, aby w Polsce również.  

Trudno być prorokiem we własnym kraju. Śmiem twierdzić, że środowiska do tej pory nie mogące zakwestionować wiedzy, badań profesora (ten potrafił przeciwdziałać takim zapędom skutecznie i z niebywałą swadą szczególnej erudycji i naukowych kontrargumentów rozbrajających nieprawdę) -  teraz będą sprowadzały niewygodne tezy do parteru, i przerabiać na własne potrzeby. Przed takimi zjawiskami też ostrzegał profesor. Jakby świadomy „polskiej mentalności” i kruchości ludzkiego życia. 

W sieci internetowej, póki co, jest wiele filmów z wykładów profesora, Chociaż wydawać, by się mogło, że coraz mniej. A to usunięto z platformy YouTube a powodem była licencja, prawa własności, lub coś jeszcze. Wcześniej filmy z wykładów wstawiały uczelnie z wszelkimi możliwymi  zezwoleniami na publikacje. 
Teraz jakoś się zaczyna robić inaczej. Chciałbym wierzyć, że to tylko moje i nie tylko moje wrażenie.  Że wszystko jest tak jak dawniej, a myśli profesora, koncepcje i wiedza - dalej będzie ogólnie dostępna szerokiemu ogółowi. Czego sobie i Państwu życzę. 

BANWI

Na koniec przytaczając jeden z jego głośnych wykładów.  Wystarczy kliknąć i obejrzeć 

ponadto warto zerknąć też na dostępny jeszcze blog nieżyjącego profesora

https://vetulani.wordpress.com/