czwartek, 19 lipca 2018

Miejsce gdzie obowiązuje zasada akceptacji nieuchronności śmierci

Jeśli mity to … spróbujemy od tego co najczęściej z braku wiedzy, nie umiemy sobie wyobrazić. Nie godzi się to z naszymi przekonaniami dostanymi od rodzicieli, naszymi zapożyczonymi, „zaposiadanymi” i nabyłymi przekonaniami, mitami, stereotypami – które gdzieś tam, z drugiej ręki, od osób trzecich, lubo gdzieś naoglądane lub przeczytane przelotem. Nic konkretnego – bo temat mało przyswajalny trudny. Dopóki – dopóty los, Opatrzność nas nie doświadczy samym (oby nigdy). Ale ... gdy zaczynamy mieć do czynienia z takimi miejscami. I zarazem ludźmi, którzy tam są, aby pomagać i także tam są … by spokojnie móc odejść. 

To dopiero zaczynamy mieć istny sztorm uczuć, braku wiedzy, cudzych i własnych przekonań tych prawdziwych i tych mniej. Tych "od czapy" i nafaszerowanych mitami, stereotypami, etc. Więc tak, na ile to się da, spróbujemy z marszu; 

CO TO JEST HOSPICJUM?

.
Hospicjum to zwykle niewielka instytucja obejmująca opieką osoby umierające, będące w ostatniej fazie życia i cierpiące z powodu chorób przewlekłych (nowotworowe i inne o podobnym przebiegu), u których zakończono leczenie przyczynowe.


W hospicjum personel stara się zapewnić możliwie najlepszą opiekę na ostatnim etapie życia. Zapewnienie opieki w hospicjum oznacza przede wszystkim walkę z bólem, zapewnienie komfortu i wsparcia zarówno chorym, jak i ich bliskim. Hospicjum to właściwie nie miejsce, a raczej wieloaspektowy program opieki nad umierającym chorym.

Głównym celem działań podejmowanych w hospicjum jest podniesienie i utrzymanie dobrej jakości życia chorych poprzez zabezpieczenie ich potrzeb: związanych z objawami choroby, emocjonalnych czy duchowych.

Hospicja kierują się zasadą akceptacji nieuchronności śmierci. Nie stosuje się więc w nich uporczywej terapii, której celem jest wydłużenie życia pacjenta za wszelką cenę. Hospicja nie prowadzą diagnostyki czy oceny postępu choroby. Leczenie skupia się na kontrolowaniu uciążliwych objawów somatycznych i psychicznych.

W hospicjach nie ma respiratorów, nie stosuje się powszechnych w medycynie ratunkowej wlewów dopaminy czy adrenaliny sztucznie utrzymujących ciśnienie chorego, nie przetacza się krwi (jeśli zabieg ten jest konieczny, chorego kieruje się do szpitala). Wreszcie – nie przeprowadza się reanimacji.

PAMIĘTAJ!
W hospicjum nie wydłuża się za wszelką cenę, ani nie skraca życia chorego.

Co więc robi się w hospicjum? 

Przede wszystkim stwarza się warunki godnej śmierci, w miarę możliwości bez cierpienia fizycznego i psychicznego. Oznacza to:
  • zwalczanie wszechogarniającego bólu;
  • leczenie objawowe innych dolegliwości somatycznych;
  • pielęgnację;
  • łagodzenie cierpień psychicznych i duchowych;
  • pomoc w rozwiązywaniu problemów socjalnych;
  • wspieranie rodzin w czasie trwania choroby i procesu żałoby;
  • edukację zdrowotną osób objętych opieką, członków ich rodzin oraz pracowników.
W hospicjach tworzy się przyjazną i w miarę możliwości domową atmosferę zarówno dla chorych, jak i odwiedzających.

Standardowy pakiet świadczeń zwykle obejmuje:
  • całodobową dostępność przez 7 dni w tygodniu;
  • całodobową opiekę medyczną oraz pełne zabezpieczenie w leki;
  • leczenie bólu zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO);
  • leczenie innych objawów somatycznych;
  • świadczenia pielęgniarskie;
  • zapobieganie powikłaniom;
  • rehabilitację zgodnie z zaleceniem lekarza hospicjum;
  • zapewnienie specjalistycznych konsultacji medycznych w hospicjum stacjonarnym i domowym;
  • kierowanie na specjalistyczne konsultacje medyczne w poradni medycyny paliatywnej;
  • zapewnienie realizacji zleconych badań i zleconego transportu;
  • zaspokajanie potrzeb psychicznych i duchowych pacjenta;
  • pomoc w rozwiązywaniu problemów społecznych;
  • edukację i poradnictwo zdrowotne;
  • „opiekę wyręczającą” w hospicjum stacjonarnym, tj. przyjmowanie chorych na określony czas, nie dłuższy niż 10 dni;
  • opiekę nad osieroconymi.
LĘK PRZED HOSPICJUM

Na każdym etapie zaawansowania choroby warto z chorym rozmawiać o dostępnych dla niego możliwościach leczenia, również w ramach opieki paliatywno-hospicyjnej. 

Wielu pacjentów zbyt późno trafia z leczenia szpitalnego do opieki paliatywno-hospicyjnej, opieki długoterminowej lub do własnego domu. Dzieje się tak z powodu niedostatecznej współpracy szpitali z hospicjami i innymi zakładami opieki długoterminowej, a często również z powodu nalegania rodziny na kontynuowanie opieki szpitalnej, mimo jej znikomych skutków. 

Często jest to decyzja samego pacjenta, próbującego walczyć pomimo braku zadowalających rezultatów, w sytuacji gdy już nie można żywić żadnych nadziei na wyleczenie, a opieka paliatywna staje się konieczna. Wielu chorych nie czuje się dobrze z myślą o zarzuceniu wszystkich wysiłków zmierzających do wyleczenia. 

Jest to zupełnie zrozumiałe. Trzeba mieć wielką odwagę, by walczyć z nieuleczalną chorobą, trzeba ją jednak również znaleźć w sobie, by wiedzieć, kiedy przerwać nieskuteczne i wyczerpujące leczenie.

Warto pamiętać, że pozostawanie w szpitalu może narazić ciężko chorego na dodatkowe cierpienia, ponieważ głównymi celami hospitalizacji jest leczenie, a nie terapia przeciwbólowa, opieka paliatywna czy zapewnienie komfortu. Często także rodzina i bliscy chorego są krytycznie nastawieni do instytucji hospicjum, uporczywie „załatwiając” miejsca w szpitalach i klinikach. 

Niejednokrotnie jest to wyraz nadziei dla bliskich, ale niestety nie pomaga choremu, narażając go na samotność i niepotrzebny ból. W terminalnym etapie choroby wskazana jest zmiana miejsca i sposobu opieki. Instytucjonalna i domowa opieka zapewniająca opiekę paliatywną proponują terapię przeciwbólową oraz troskę o emocjonalne, duchowe i religijne potrzeby pacjenta i jego otoczenia.

12 MITÓW NA TEMAT HOSPICJUM

MIT 1: HOSPICJUM TO KONKRETNE MIEJSCE.

To nie do końca prawda. Opieką hospicyjną można otoczyć chorego wszędzie tam, gdzie jest to potrzebne: również w jego domu. Dzieje się tak zresztą bardzo często. Szacuje się, że około 70% opieki hospicyjnej to opieka świadczona w ramach hospicjum domowego.

MIT 2: TO WSTYD „ODDAĆ” BLISKIEGO DO HOSPICJUM.

Nie jest wstydem dbanie o osobę, którą kochamy. Opieka hospicyjna to najlepsza możliwa opieka w ostatniej fazie życia chorego. Wiele społecznych kampanii próbuje zmienić percepcję hospicjum w naszym społeczeństwie. Warto przy tym pamiętać, że np. aż 66% Brytyjczyków uważa, że hospicjum to miejsce, które oferuje opiekę pełną empatii, a około 63% Amerykanów kojarzy je z miejscem pełnym spokoju, duchowości, przynoszącym ulgę w cierpieniu. Członkowie rodzin osób, które odeszły pod opieką hospicjów, w obu tych krajach oceniają ich pracę na najwyższym poziomie. Również w Polsce rodziny bliskich ciepło wyrażają się o pracy zespołów hospicyjnych, a często zdarza się, że sami zostają w hospicjach wolontariuszami.

Warto z chorym rozmawiać o możliwości objęcia go opieką paliatywno-hospicyjną, zanim stanie się ona koniecznością. Dzięki temu decyzja o skorzystaniu z tej formy opieki będzie obopólna i świadoma, a jej podjęcie stanie się mniej trudne.

MIT 3: HOSPICJUM JEST POTRZEBNE WTEDY, GDY NIE MA JUŻ NADZIEI.

Kiedy możliwa śmierć pojawia się w bliskiej perspektywie czasowej, istnieją dwie możliwości: utrata nadziei lub pełne życie do samego końca. Celem opieki hospicyjnej jest stworzenie możliwie komfortowych warunków i zapewnienie dobrej jakości życia, kiedy nie ma możliwości wyleczenia samej choroby. Hospicjum daje nadzieję na przeżycie w pełni czasu, który pozostał. Dzięki temu pojawia się przestrzeń do uzdrowienia relacji i odbudowy związków duchowych między chorym a jego rodziną i bliskimi, na którą zwyczajnie nie było czasu podczas walki z chorobą w trakcie agresywnego leczenia. Wiele rodzin, których bliscy byli objęci opieką hospicyjną, myśli i mówi o hospicjum z wdzięcznością, podkreślając kojącą świadomość tego, że zrobiono wszystko, co było możliwe, by ich bliski odszedł w spokoju i bez bólu.

MIT 4: HOSPICJUM JEST TYLKO DLA TYCH, KTÓRZY ZAAKCEPTOWALI ŚMIERĆ.

Chorzy w stanie terminalnym i ich rodziny konfrontują się z możliwością śmierci, nie wszyscy akceptują jednak ten stan. Wielu mu zaprzecza i poszukuje kolejnych uporczywych terapii. Hospicjum delikatnie pomaga znaleźć chorym sposób na pogodzenie się z własną śmiertelnością w indywidualnym tempie, jednocześnie dając szansę na świadome przeżycie czasu, który pozostał.

MIT 5: DO HOSPICJUM KIERUJE SIĘ CHORYCH PODCZAS ICH OSTATNICH DNI ŻYCIA.

Chorzy objęci opieką hospicjum i ich rodziny mogą skorzystać ze wsparcia w okresie sześciu miesięcy przed śmiercią chorego, a nawet dłuższym, jeśli jest taka potrzeba. Trzeba przy tym pamiętać, że opieka hospicyjna jest najbardziej skuteczna, gdy rozpoczyna się możliwie wcześnie: pozwala to na zaplanowanie odpowiedniego leczenia objawów choroby i zbudowanie wzajemnej relacji opartej na zaufaniu między chorym i jego bliskimi a zespołem hospicyjnym.

MIT 6: POBYT W HOSPICJUM SKRACA ŻYCIE.

Pobyt w hospicjum ani nie skraca, ani nie wydłuża życia. Celem opieki hospicyjnej jest poprawa jakości życia w taki sposób, by pacjent mógł się nim cieszyć do końca. Dzięki tej opiece zyskuje on czas na bycie z rodziną i przyjaciółmi w możliwie najlepszej, pozbawionej bólu kondycji. Istnieją jednak przypadki, gdy taka opieka wpływa na wydłużenie życia.

MIT 7: HOSPICJUM JEST DLA STARYCH LUDZI.

Mimo że pod opieką hospicjum znajdują się głównie starsze osoby, opieka hospicyjna jest dostępna dla osób w każdym wieku. Niemal 20% pacjentów hospicjów to chorzy poniżej 65 roku życia. Szczególnym miejscem są hospicja dla dzieci, specjalizujące się w pomocy małym pacjentom.

MIT 8: HOSPICJA SĄ TYLKO DLA CHORYCH NA RAKA.

To prawda, że do hospicjów kierowani są głównie chorzy na nieuleczalne nowotwory w ostatniej fazie swojego życia. Jednak wielu chorych, szczególnie wśród pacjentów dziecięcych, cierpiących z powodu innych schorzeń. Zobacz. Im również hospicjum oferuje swoją opiekę.

MIT 9: HOSPICJA SĄ TYLKO DLA TYCH CHORYCH, KTÓRZY NIE POTRZEBUJĄ WYSOKOSPECJALISTYCZNEJ OPIEKI.

Opieka paliatywno-hospicyjna to poważna gałąź medycyny. Hospicja zatrudniają specjalistyczną kadrę: lekarzy o specjalności medycyny paliatywnej, wyszkolone pielęgniarki, psychologów, fizjoterapeutów. Cały zespół hospicyjny pracuje na to, by skutecznie walczyć z objawami choroby w wielowymiarowym aspekcie. Hospicja oferują najlepszą opiekę paliatywną, wykorzystując do tego nowoczesne technologie i dostępne farmaceutyki ograniczające pojawianie się dokuczliwych dla chorego symptomów. Oferują też opiekę i wsparcie w wymiarze duchowym i społecznym.

MIT 10: POMOC W HOSPICJUM MOŻNA UZYSKAĆ TYLKO WTEDY, GDY CHORY NIE MA BLISKICH MOGĄCYCH SIĘ NIM ZAJĄĆ.

Wielu chorych żyje samotnie, nie mając rodziny. Wielu ma bliskich, którzy nie mogą się zająć chorym w pełnym wymiarze czasu. Hospicjum oferuje wsparcie również takim pacjentom w postaci hospicjum stacjonarnego, w którym otrzymają pełną opiekę ze strony zespołu hospicyjnego.

MIT 11: W HOSPICJUM, PODOBNIE JAK W SZPITALU, OPIEKĘ OTRZYMUJĄ TYLKO CHORZY.

Między hospicjum a szpitalem jest ogromna różnica. Zgodnie z założeniem opieką hospicyjną nie jest objęty wyłącznie umierający chory, ale również jego rodzina i bliscy. Wiele hospicjów oferuje rodzinom wsparcie psychologiczne zarówno podczas choroby, jak i po śmierci bliskiego. W wielu pracują wolontariusze, którzy chętnie pomogą rodzinie i bliskim w obowiązkach związanych z opieką nad chorym. Codzienne wyzwania, z jakimi muszą zmierzyć się bliscy chorego, mogą być przytłaczające. Z tego powodu wiele hospicjów oferuje im "opiekę wyręczającą", dzięki której zespół hospicyjny odciąża wyczerpaną rodzinę.

MIT 12: OPIEKA HOSPICYJNA KOŃCZY SIĘ W CHWILI ŚMIERCI CHOREGO.

Hospicjum otacza opieką nie tylko pacjenta, ale również jego bliskich. Gdy pacjent choruje, wraz z nim choruje cała rodzina. Gdy chory odchodzi, przeżywa ona żałobę. Przez cały ten czas rodzina i bliscy chorego mogą skorzystać z różnych form wsparcia psychologicznego oferowanych przez hospicja lub fundacje współpracujące z nimi. Częstą formą wsparcia są spotkania w grupie lub indywidualne spotkania z psychologiem.
za www.hospicja.pl
grafiki są jednoczesnie linkami do strony o hospicjach

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz